Heel Sterven - Bewust, in regie en in verbinding

Het proces van sterven is met bijna niets te vergelijken. Het betekent afscheid nemen van het leven, van dierbaren, van je omgeving en je eigen lichaam. Een intens proces dat niet alleen pijnlijk kan zijn, zowel fysiek als mentaal, maar ook tot momenten van diepgaande verbinding en wijsheid kan leiden.

Als holistisch massagetherapeut is mijn uitgangspunt dat alles wat er is, helemaal oké is. Niets hoeft anders, alles is goed zoals het is. Al bij de eerste keer dat ik iemand ‘masseerde’ die stervende was, voelde ik meteen: dit is anders. De sfeer, het contact met deze vrouw, de geluiden om ons heen: ik voelde een diepe rust en verbinding met haar en alles om mij heen. Alles was goed, hoezeer haar ziekte haar lichamelijk gesteldheid ook had beïnvloed. Ik was aanwezig in het hier en nu. Alle andere lagen, zoals wat er in de toekomst moest of wat ik wilde, vielen weg. Vanuit die stilte en ultieme staat van ‘zijn’ maakte ik contact met haar. De rust die over mij heen viel, gaf haar vertrouwen. Het vertrouwen dat haar situatie inderdaad helemaal goed was. Dat er niets anders hoefde of moest veranderen.

Mijn sessies met mensen die zich in hun laatste levensfase bevinden, zijn niet alleen hierom anders. Masseren zoals ik dat met andere cliënten gewend ben te doen, is eigenlijk altijd te intens. Rustig aanraken of strijken, met (zeer) lichte druk, is vaak ruimschoots genoeg om een diepe connectie met het lichaam te maken en te ervaren wat het te vertellen heeft. Overprikkeling ligt al gauw op de loer en alles komt vele malen intenser binnen dan bij iemand die in de bloei van zijn leven is. In mijn sessies stem ik daarom extra regelmatig af hoe mijn cliënt de aanrakingen ervaart. De eigen regie behouden, zelf bepalen wat je nodig hebt, is het allerbelangrijkste.

Soms is mijn werk te vergelijken met dat van een geestelijk verzorger in een hospice. In de gesprekken die ik met cliënten voer, fungeer ik vaak als een vertrouwenspersoon. Ik hoor bijvoorbeeld dat ze meer alleen zouden willen zijn in plaats van aldoor omringd door dierbaren, maar dat ze dit niet durven uit te spreken om hen geen verdriet te doen. ‘Masseren’ is bovendien niet altijd waar de cliënt behoefte aan heeft. Ik werk ook met muziek of essentiële oliën om een vredig gevoel, rust, geborgenheid en verbinding te creëren.

De intentie is nooit om de situatie anders te maken, de pijn weg te nemen of te verlichten of doorstroming in het lichaam te bevorderen – al gebeurt dit regelmatig als gevolg van de ‘massage’. Wel vraag ik altijd of er nog iets is dat aangeraakt wil worden. Door het lichaam te betrekken, is het niet alleen een verhaaltje van de geest, maar krijgt ook het lichaam een seintje: het is helemaal oké. Al is het lichaam stervende, is er pijn, ouderdom of ongemak. Vaak wil een lichaam duidelijk maken: ik heb ontzettend hard geknokt om jou te helpen. Ook dat versterkt gevoelens van verbinding, veiligheid en rust.

Inmiddels heb ik, dankzij de opleidingen die ik gevolgd heb en alle cliënten die ik al heb mogen begeleiden, ervaren hoe bijzonder de laatste levensfase is en hoeveel wijsheid er in die periode vrij komt. Ik zou het iedereen die in zo’n situatie zit gunnen om de connectie met die grootste wijsheid, het vertrouwen dat erin schuilt en het gevoel van geborgenheid dat het kan bieden, te ervaren. Met mijn ‘massages’ draag ik daar graag en vol liefdevolle aandacht een steentje aan bij.

Met liefde,

Jet